Przejdź do głównej zawartości

Jeden z najstarszych w Warszawie

Obraz
Autor:

Wiele osób na pewno  dobrze zna kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Przyrynek. Nie każdy jednak zdaje sobie chyba sprawę, że jest to jeden z najstarszych obiektów sakralnych w Warszawie.

Został on zbudowany w 1410 roku, a jego fundatorką była Anna Danuta Kiejstutówna księżna mazowiecka i jej mąż Janusz I. 13 czerwca 1411 roku  Biskup Poznański Wojciech Jastrzębiec sporządził akt erekcyjny parafii. Kościół był wówczas jednonawowy w stylu gotyckim, ceglany, przykryty stropem z wielobocznym, przesklepionym prezbiterium. W latach 1492-1497 został on prawdopodobnie przebudowany, a w 2 połowie XVI wieku rozbudowany. Stał się wówczas kościołem 3-nawowym, bazylikowym ze skromnym wystrojem architektonicznym. Prawdopodobnie również w tym okresie wzniesiona została wolno stojąca, zwieńczona schodkowym szczytem dzwonnica wraz z ostrołukową bramą przejazdową. Kościół został zniszczony w czasie Potopu szwedzkiego, po czym odbudowano go w 1690 roku głównie dzięki staraniom i zapisom burmistrza Nowego Miasta St. Wojtowicza i radnego Mikołaja Baryczki. 

Początek XIX wieku przyniósł upadek kościoła. W latach 1835-1855 miała miejsce kolejna przebudowa, prowadził ją A. Kropiwnicki, przy udziale Borettiego, tym razem kościół zyskał neogotycki charakter. Dobudowano wówczas kruchtę, a we wnętrzu znalazły się neogotycki i neoromantyczne elementy. Zostały one usunięte w latach 1906-1915, w czasie prowadzonych wówczas prac konserwatorskich. W 1872 roku wzniesiony został przed kościołem posąg NMP Łaskawej dłuta rzeźbiarza Sikorskiego, fundatorami były okoliczne fabryki metalurgiczne.

We wrześniu 1939 roku kościół został uszkodzony przez Niemców. W czasie Powstania Warszawskiego nastąpiło zburzenie i spalenie kościoła oraz wieży przez artylerię i lotnictwo niemieckie. Do dobudowy przystąpiono już w latach czterdziestych ubiegłego wieku.

Wszystkim zainteresowany historią kościołów w tej części Warszawy może zaprosić do lektury następujących pozycji :
  • Dunin Lech Przewodnik po kościołach Starego i Nowego Miasta Warszawy. Warszawa : Rada Prymasowska Budowy Kościołów Warszawy, 1979
  • Kościoły Warszawy : praca zbiorowa / kom. red. Jerzy Modzelewski, Adam Grabowski, Zdzisław Król. Warszawa : Rada Prymasowska Budowy Kościołów Warszawy, 1982
  • Bartoszewicz Julian Kościoły warszawskie rzymsko-katolickie opisane pod względem historycznym. Kraków ; Warszawa : Michalineum, 1989
  • Kalwarczyk Grzegorz Kościoły lewobrzeżnej Warszawy : nasze dziedzictwo. T. 1. Warszawa : Zarząd Główny Towarzystwa Przyjaciół Warszawy : Studio Plus. Oddział, 2004
  • Kalwarczyk Grzegorz Kościoły lewobrzeżnej Warszawy : nasze dziedzictwo. T. 2. Warszawa : Zarząd Główny Towarzystwa Przyjaciół Warszawy : Studio Plus. Oddział, 2005
A także do odwiedzenia oficjalnej strony parafii :
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Złoto-Czerwone

Autor:
Tym razem post będzie nietypowy, bo w zasadzie tylko informacyjny. Każdy bowiem z naszych czytelników chyba wie, a przynajmniej taką mamy nadzieję, jakie są oficjalne barwy i flaga Warszawy. Można je zobaczyć nie tylko na środkach komunikacji miejskiej, ale również w herbie. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów o równej szerokości. Zgodnie ze Statutem miasta "Barwami Miasta są kolory żółty i czerwony ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru żółtego a dolny koloru czerwonego".  W wielu źródłach zaś kolor żółty jest zwany kolorem złotym. Decyzja ta wprowadzona została w życie jeszcze w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Bezpośrednio po wojnie jednak nie powrócono do niej. Stało się to dopiero na mocy Uchwały Rady Miasta Stołecznego Warszawy nr 18 z dnia 15 sierpnia 1990 r. w sprawie "przywrócenia tradycji przedwojennej w zakresie herbu, barw miejskich, pieczęci...".  Wielu z naszych czytelników ch
2 komentarze
Czytaj więcej

Kim jest Hajota?

Autor:
Spacerując ulicami często patrzymy na ich nazwy. Gdy noszą one czyjeś nazwisko to w większości wypadków wiemy, lub przynajmniej coś nam się kojarzy, kim ta osoba była, czym sobie na taki zaszczyt zasłużyłam. Zdarza się jednak inaczej, część patronów jest bardzo tajemnicza. O takim właśnie tajemniczym patronie chcemy Wam dziś opowiedzieć. Wśród wielu cichych uliczek na Starych Bielanach znajduje się jedna, która szczególnie nas dziś interesuje - Ulica Hajoty.  Jak podaje Jarosław Zieliński w swojej książce Bielany : przewodnik historyczno-sentymentalny ulica ta istnieje od 1928 roku. Informacja ta znajduje swoje potwierdzenie w książce Jana Kasprzyckiego Korzenie miasta. T. 5 , w którym możemy przeczytać bardzo interesujący fragment.  Właścicielami krasnoludkowych domków byli przeważnie ludzie niezamożni, ale prości i życzliwi, którzy w swych ogródkach chętnie widzieli małych miłośników przyrody. Pozwalali patrzeć z bliska na grządki kwietne i warzywne, na harcujące na s
3 komentarze
Czytaj więcej

Pan Wołodyjowski na Bielanach

Autor:
Każdy kto czytał "Pana Wołodyjowskiego" Henryka Sienkiewicza lub chociaż widział ekranizację Jerzego Hoffmana, powinien bez trudu rozpoznać kim jest postać w białym habicie. To pułkownik Jerzy Michał Wołodyjowski, który z inicjatywy miejscowego proboszcza, ks. Wojciecha Drozdowicza, na początku 2008 roku zagościł na wieży kościoła pokamedulskiego na Bielanach. Blisko dwumetrowa postań ma twarz Tadeusza Łomnickiego, a jej autorem jest Robert Czerwiński. Pojawieniu się Małego Rycerza towarzyszyło skomponowanie przez Michała Lorenca hejnału "Memento mori", który rozbrzmiewa z wieży kościelnej. Sam kościół, początkowo drewniany, wraz z budynkami klasztornymi wzniesiony został dla zakonu kamedułów, sprowadzonych z bielan krakowskich, w XVII wieku. Jego fundatorami byli królowie Władysław IV i Jan Kazimierz. W latach 1669-1710, w stylu późnobarokowym, zbudowany został kościół murowany oraz założenia klasztorne wraz z 13 eremami. Wnętrza kościoła zdobi stiukowa
1 komentarz
Czytaj więcej